Jako rodzice zawsze musimy mieć skrzydła wystarczająco duże, aby otoczyć nimi dzieci i osłonić je przed krzywdą czy bólem. To figuruje w naszym kontrakcie z Bogiem, kiedy bierzemy na siebie odpowiedzialność za ich życie.

NOWE POSTY | NOWE TEMATY | POPULARNE | STAT | RSS | KONTAKT | REJESTRACJA | Login: Hasło: rss dla

HOME » DLA RODZICÓW » HISTORIE PRZEZ ŻYCIE PISANE

Przejdz do dołu strony<<<Strona: 2 / 2    strony: 1[2]

historie przez życie pisane

czyli jak w moim życiu pojawił się autyzm
  
megi82
06.06.2011 10:33:30
poziom 2



Grupa: Administrator 

Lokalizacja: www.kacperszydlowski.pl

Posty: 72 #709753
Od: 2009-5-19


Ilość edycji wpisu: 1
    Joanna pisze:

    Witam.Jestem mamą 4-letniego Maciusia. Czy istnieje jakieś ABC odnośnie badań dla autystyków? Dopiero formalnie łapie temat, biurokracja straszna a czas leci. Jakimi terapiami powinnam się zainteresować? Maciuś chodzi do logopedy, psychologa, na logorytmikę, od jutra do poradni wczesnego wspomagania i dobijam się(bez skutku na razie)na hippoterapie. W domu ćwiczymy przy knillu i z płytą do nauki mówienia. Problem w tym, że mój pediatra nie mówi mi jakie badania mam małemu wykonać,miał tylko eeg i diagnozę.


-alergolog
-neurolog
-endokrynolog
-immunolog
-gastroenterolog
-poradnia genetyczna
to zrobiłam ja,autyzm nigdy nie idzie sam,zawsze ma szereg chorób współistniejących, więc dla świętego spokoju lepiej sprawdzić wszystko.

Co do terapii to najlepiej dopasować ją indywidualnie do dziecka, na pewno powinnaś zrobić diagnozę Integracji Sensorycznej, to więcej niż pewne ,że posiada jakieś deficyty.Poszukaj w okolicy jakiegoś ośrodka ktory kompleksowo prowadzi autystow, pomogą i dowiesz się co powinnaś robić z młodym.
  
Electra29.03.2024 13:17:40
poziom 5

oczka
  
Beata
09.08.2011 10:56:19
Grupa: Użytkownik

Posty: 2 #747102
Od: 2011-8-9
Witam,mój syn urodził się 12 lat temu,był spokojnym niemowlakiem(w porównaniu do 2 lata starszej córki)nie grymasił,nie płakał dużo,spokojnie spał.Zaczął się zmieniać w wieku 2 lat,stał się niespokojny,płaczliwy,rzucał zabawkami.Pediatra stwierdził że to bunt dwulatkasmutnyNastępny przełom nastąpił gdy mały miał 4 lata.Poszedł pierwszy raz do przedszkola.Dostał tam ataku furii,nie płakał jak inne dzieci,tylko wrzeszczał,rzucał zabawkami,cały dzień,jak wracał z przedszkola to płakał że tam już nie wróći.Więc po 2 tygodniach już nie wróćił.O dziwo do zerówki poszedł bez więkrzych płaczów ale do zupełnie innego przedszkola z domową atmosferą,bez konieczności jedzenia.Mój syn zawsze jadł tylko 4-5 wybranych potraw.Juz jak miał 4 lata po wybuchu w przedszkolu poszłam do psychologa,głupia baba się nie poznała,stwierdziła że źle wychowałam synasmutnyzresztą w przedszkolu też tak uważali.Więc mój syn dorastał,bez trafnej diagnozy,było coraz gorzej.Z początkiem tego roku,objawy nasiliły się kilkakrotnie,nie chiał chodzić do szkoły,odciął się od kolegów,których i tak w sumie nie miał,ne chce wychodzić sam na dwór bo się boi,ma wybuchy agesji łącznie z grożeniem nam np nożyczkami,wrzeszczy przy tym,jest blady.Całe wakacje prawie przesiedział w domu,nawet z nami jest problem żeby gdzieś wyszedł.Jesteśmy po konsultacjach neurologicznych-rezonans i EEG w normie,badanie neurologiczne też,psycholog do którego tym razem trafiłam od razu się poznał,testy na inteligencję po wyżej przeciętnej,ale lęk,strach przed nowymi miejscami,ludźmi,odizolowanie od rówieśników,wszystko to zostało.Byliśmy raz u psychiatry ale niestety dostał ataku lęku i nie wszedł do gabinetu,ja rozmawiałam ,mąż siedział z synem na korytarzu,nawet jak psychiatra wyszedł do niego to on uciekł z poradni.Stwierdził że jest na prawdę źle.Za dwa dni idę na kolejną wizytę.Jestem na prawdę załamana,tyle objawów przegapionych jak był mały,mógł być w zupełnie niezłym stanie,po terapiach, a teraz tyle pracy przed nami która i tak nie wiadomo czy i jakie przynniesie rezultaty.Proszę o porady rodziców których dzieci są w podobnym wieku.Zupełnie nie wiem jak z synem postępować,któe z jego zachowań są związane z ZA a które o ile to możliwe są udawane,robione ''specjalnie''na złość.Syn ciągle coś powtarza w kółko,albo siedzi nad jedną czynnością przez kilka godzin,nic go nie interesuje.Nie wiem co od niego mogę wymagać w kwesti obowiązków domowych itp rzeczy.czy mogę go na siłę gdzieś wyciągać z domu,potrafi np płakać co chwilę że boi się wychodzić z domu,choć zdarzają się ''przebłyski'',lepsze dni,kiedy np sam pójdzie sobie po lody do oddalonego o km sklepu.Mam mętlik w głowie,z mężem często się kłócimy o syna,jak z nim postępować.Proszę pomóżcie,na pewno macie więcej doświadczenia.Uff ale się rozpisałam.Pozdrawiam.bardzo szczęśliwy

Przejdz do góry strony<<<Strona: 2 / 2    strony: 1[2]

  << Pierwsza     < Poprzednia      Następna >     Ostatnia >>  

HOME » DLA RODZICÓW » HISTORIE PRZEZ ŻYCIE PISANE

Aby pisac na forum musisz sie zalogować !!!

TestHub.pl - opinie, testy, oceny

Nie płacz w liście, nie pisz,że los Ciebie kopnął nie ma sytuacji na ziemi bez wyjścia. Kiedy Bóg drzwi zamyka -to otwiera okno, odetchnij,popatrz spadają z obłoków małe wielkie nieszczęścia podobne do szczęścia, a od zwykłych rzeczy naucz się spokoju i zapomnij,że jesteś gdy mówisz,ze kochasz.